چکیده: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- چند نوبت پس‌آزمون با یک گروه به روش متقاطع انجام گرفت. هدف این پژوهش مطالعه تعیین اثر یک جلسه فعالیت مقاومتی با شدت بالا و پایین با و بدون محدودیت جریان خون بر سطوح سرمی ناتریورتیک پپتید دهلیزی دانشجویان تمرین کرده بود. بدین منظور از میان دانشجویان دانشگاه خوارزمی 8 نفر مرد با دامنه سنی (1.75±25.75) و درصد چربی (7.7±15.4) به‌صورت تصادفی انتخاب،‌ و بافاصله 48 ساعت پروتکل‌های مختلف فعالیت مقاومتی را انجام دادند سپس میزان 3 سی سی خون از آنها گرفته شد که سطوح سرمی سطوح ناتریورتیک پپتید دهلیزی آن با استفاده کیت الایزا بررسی شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 22 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج نشان داد: مقایسه سطوح ناتریورتیک پپتید دهلیزی سرمی در اثر اعمال فعالیت‌های مقاومتی با روش‌های مختلف تفاوت معنی‌داری باهم ندارد (0.05≥P).ولی مقایسه میانگین‌ها نشان داد فعالیت مقاومتی همراه با شدت بالا و پایین با محدودیت جریان خون باعث سطوح ناتریورتیک پپتید دهلیزی بالاتری می‌شود. بنابر این تمرین با محدودیت جریان خون احتمالا بتواند به‌عنوان یک روش تمرینی ایمن درعین‌حال کارا برای افزایش سطوح ناتریورتیک پپتید دهلیزی سرمی موردتوجه قرار گیرد.البته در این میان نقش تمرینات همراه با محدودیت جریان خون با شدت بالا (HBFR) بارزتر است.